لوله‌گذاری دومجرایی با لوله کرافورد در انسداد مادرزادی مجرای اشکی

هدف: تعیین عوامل موثر بر موفقیت لوله‌گذاری دومجرایی با لوله کرافورد در رفع انسداد مادرزادی مجرای اشکی. روش پژوهش: این مطالعه با بررسی پرونده 62 کودک (71 چشم) که طی سال‌های 1381 تا پایان 1385 در بیمارستان نیکوکاری تبریز به علت انسداد مادرزادی مجرای اشکی تحت عمل لوله‌گذاری دومجرایی با لوله کرافورد قرار گرفته بودند صورت پذیرفت. عدم اشک‌ریزش و ترشحات موکوسی در پایان 6 ماه بعد از خارج ساختن کرافورد، به عنوان نتیجه موفق در نظر گرفته شد و ارتباط آن با سن زمان جراحی و مدت زمان باقی ماندن کرافورد ارزیابی گردید. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 8/1±6/3 سال (4/1 تا 5/9 سال) بود. لوله‌گذاری کرافورد در 33 چشم، به علت داشتن سن 2 سال یا بیش‌تر در زمان مراجعه، به عنوان اقدام اولیه و در 38 چشم، به علت داشتن سابقه میل زدن ناموفق، به عنوان اقدام ثانویه انجام شده بود. میانگین زمان باقی ماندن کرافورد 8/4±0/6 ماه (1 تا 30 ماه) بود. میزان موفقیت این روش 9/85 درصد (61 چشم) در کل، 5/87 درصد (29 چشم) در اقدام اولیه و 2/84 درصد (32 چشم) در اقدام ثانویه بود. آزمون دقیق فیشر نشان داد که در اقدام اولیه، ارتباط معنی‌داری بین موفقیت و گروه سنی وجود ندارد (09/0=P)؛ هم‌چنین افزایش سن در مواردی که به عنوان اقدام ثانویه انجام می‌گیرد نیز باعث کاهش میزان موفقیت نمی‌شود (13/0=P) و باقی‌ماندن کرافورد بیش از 6 ماه باعث افزایش موفقیت این روش نمی‌گردد (51/0=P). شایع‌ترین عارضه این روش، جابه‌جایی زودرس کرافورد (قبل از پایان 3 ماه) بود که در 6/5 درصد موارد (4 چشم) اتفاق افتاد. آزمون دقیق فیشر نشان داد که خروج زودرس کرافورد در اثر این عارضه باعث کاهش موفقیت نمی‌شود (09/0=P). نتیجه‌گیری: لوله‌گذاری دومجرایی با لوله کرافورد در رفع انسداد مادرزادی مجرای اشکی، هم به عنوان اقدام اولیه و هم به عنوان اقدام ثانویه، روش موفقی است که افزایش سن، باعث کاهش موفقیت آن نمی‌شود. افزایش زمان باقی‌ماندن کرافورد بیش از 6 ماه نیز باعث افزایش میزان موفقیت این روش نمی‌گردد. شایع‌ترین عارضه آن جابه‌جایی زودرس کرافورد و خروج زودتر از موعد (قبل از 3 ماه) است که همیشه باعث شکست این روش درمانی نمی‌گردد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 14، شماره 3: 245-241.